نویسنده: ترنم باران

  عَن عایِشَةَ قالَت: لما مَرِضَ رسوُلُ‌ اللهِ (صلی الله علیه وآله) دَعا اِبْنَتَهُ‌ فاطِمَةَ فَسارَها فَبَکَتْ‌ ، ثُمَ‌ سارَها فَضَحِکَتْ ‏ فَسأَلْتُها عَنْ‌ ذالِکَ؟ فَقالَتْ (عَلَیهاالسَلام):اَماحَیثُ‌ بَکَیتُ‌ فَاِنَهُ‌ اَخْبَرَنی اَنَهُ‌ مَیتٌ‌ فَبَکَیْتُ ‏، ثُمَ اَخْبَرَنی اَنی اَوَلُ‌ اَهلِ بَیتِهِ لُحُوقاً بِهِ فَضَحِکْتُ.

عایشه گوید: وقتی رسول خدا(صلی الله علیه وآله) بیمار شد، دخترش فاطمه (عَلَیهاالسَلام) را خواست با او درگوشی صبحت کرد، پس او گریست، سپس دوباره در گوش او چیزی گفت: پس خندید من از این ماجرا از آنحضرت سوال کردم، فرمود: اما وقتی گریه کردم، آنحضرت به من خبر داد از دنیا می رود، پس گریستم، سپس به من خبر داد که اولین کسی که از اهل بیت و خاندان او به آنحضرت ملحق می شود من هستم پس خندیدم.    کشف الغُمه- ج1ص453

دوست دارم ‍، در شب سوگ تو ای ماه مدینه     در کنار قبــــر تو آیـــــم،‏تک وتنهــــا بگریم

دوست دارم ، جانم ازتن ، با نفسهـــایم برآید     بسکه یا زهرا بگویم،‏بسکه بی پروا بگریم